Psalm 93, czyli o potędze Boga a rebours...

1 Pan króluje, oblókł się w majestat,
Pan przywdział potęgę i nią się przepasał: tak utwierdził świat, że się nie zachwieje.
2 Twój tron niewzruszony od wieczności, Ty jesteś od wieków, <o Boże>.
3 Podnoszą rzeki, o Panie, rzeki swój głos podnoszą, rzeki swój szum podnoszą.
4 Ponad szum wód rozległych, ponad potęgę morskiej kipieli
potężny jest Pan na wysokościach. 5 Świadectwa Twoje są bardzo godne wiary;
domowi Twojemu przystoi świętość po wszystkie dni, o Panie!

"Pan króluje"... Z Krzyża. Jezus to Król ukrzyżowany...  

..."Twój tron niewzruszony od wieczności"... Jezus ciągle umiera na tronie - krzyżu. Umieranie Pana trwa. Nie kończy się...

..."potężny jest Pan na wysokościach"... Jezus jest wywyższony na krzyżu!!! Jest ponad nami! Między Niebem a Ziemią... Jaka to potęga, która jest tak niepotężna... Siła tak bezsilna... Moc tak niemocna...

Jest w Biblii hebrajskiej słowo „Šekina” (czytamy „szekina”) na określenie Chwały Bożej. Jak zostawimy tylko spółgłoski (w oryginale samogłosek nie było!), mamy SKN. Z kolei greckie słowo „kenosis”, które oznacza wyniszczenie, ogołocenie (w j. polskim jest słówko „kenoza”) zawiera w sobie spółgłoski KNS, co dla wnikliwych badaczy jest argumentem i potwierdzeniem Bożej prawdy, że Bóg z miłości do człowieka z rezygnował ze swojej Chwały – Šekiny, aby się ogołocić. Św. Paweł Liście do Filipian (Flp 2,7) posłuży się słowem: „ekenosen”, aby wyrazić, że Jezus uniżył się – dosłownie: „stal się pustym”, aby pokazać, jak szalona i hiperracjonalna jest MIŁOŚĆ Boga do człowieka. Z kolei św. Jan napisze, że „Słowo stało się ciałem i zamieszkało miedzy nami” (J 1,14) i posłuży się wyrażeniem „eskenosen” – „zamieszkało między nami”, a expressis verbis : „rozbiło namiot wśród nas”. Mamy więc słówka „ekenosen” i „eskenosen”, które wyrażają Chwałę Boga (Šekina), która schodzi z Nieba i zaczyna ujawniać się na ziemi, ale nie w wielkości i splendorze, lecz w kruchości i zwyczajności...