Psalm 48, czyli o świętej górze Boga...

1 Pieśń. Psalm. Synów Koracha.
2 Wielki jest Pan i godzien wielkiej chwały w mieście Boga naszego. Góra Jego święta,
3 wspaniałe wzgórze, radością jest całej ziemi;
góra Syjon, kraniec północy jest miastem wielkiego Króla.
4 Bóg w jego zamkach okazuje się obroną.
5 Oto bowiem złączyli się królowie i razem natarli.
6 Zaledwie ujrzeli, zdrętwieli, zmieszali się i uciekli.
7 Drżenie ich tam chwyciło jak bóle kobietę, gdy rodzi,
8 takie - jak kiedy wiatr wschodni druzgoce okręty z Tarszisz.
9 Jakeśmy słyszeli, tak i zobaczyli, w mieście Pana Zastępów, w mieście Boga naszego:
Bóg je umacnia na wieki.
10 O Boże, rozważamy Twoją łaskawość we wnętrzu Twojej świątyni.
11 Jak imię Twe, Boże, tak i chwała Twoja sięga po krańce ziemi. Prawica Twoja pełna jest sprawiedliwości.
12 Niech się weseli góra Syjon, niech się radują córki Judy z powodu Twoich wyroków!
13 Obchodźcie Syjon dokoła, policzcie jego baszty.
14 Przypatrzcie się jego murom, oglądajcie jego warownie, by opowiedzieć przyszłym pokoleniom,
15 że Bóg jest naszym Bogiem na wieki wieków i że On nas będzie prowadził.

..."Góra Jego święta, wspaniałe wzgórze, radością jest całej ziemi; góra Syjon"... Według Izraelitów to najważniejsze, najpiękniejsze i najświętsze miejsce na ziemi... Punkt centralny, środek świata...

 ..."Jak imię Twe, Boże, tak i chwała Twoja sięga po krańce ziemi. Prawica Twoja pełna jest sprawiedliwości"... Góra Syjon, na której wznosiła się świątynia jerozolimska, była miejscem zamieszkania Imienia Bożego. Żydzi wierzyli, że to stąd rozszerza się Chwała Jahwe..., stąd Bóg ogarnia świat swoim potężnym i świętym ramieniem.

 ..."Oto bowiem złączyli się królowie i razem natarli. Zaledwie ujrzeli, zdrętwieli, zmieszali się i uciekli"... To aluzja do nieudanego najazdu władcy Asyrii Sennacheryba, który chciał zdobyć Jerozolimę i pokonać króla Judy Ezechiasza (701 rok przed Chrystusem). Wtedy do "akcji" wkroczył Anioł Pański, który "pobił w obozie Asyryjczyków sto osiemdziesiąt pięć tysięcy ludzi" (sic!!!) (2 Krl 19,35)...

..."Bóg je umacnia na wieki"... W 586 roku przed Chrystusem dla Jerozolimy i Syjonu nadszedł jednak straszliwy dzień - wojska babilońskie zrównały z ziemią święte miasto... Nebuzaradan - dowódca armii Nabuchodonozora "wkroczył do Jerozolimy (...). Spalił świątynię Pańską..." (2 Krl 8-9). W 515 roku przed Chrystusem święte miejsce zostało odbudowane i przetrwało aż do 70 roku po Chrystusie, kiedy to cesarz rzymski Tytus znów zniszczył wszystko. Gianfranco Ravasi w książce Góry Boga przytacza słowa XII-wiecznego poety hiszpańskiego Judy Haleviego, który według tradycji - miał umrzeć, gdy tylko dotarł do murów Jerozolimy po długim pielgrzymowaniu z rodzinnej Kordowy: " O, Syjonie, pozdrawia cię ten, kto dla ciebie cierpi niepokonalną tęsknotę. Jestem jak szakal, który opłakuje twoją boleść, ale jeśli marzę o powrocie do ciebie, jestem jak harfa śpiewająca twe pieśni. Twoje powietrze jest życiem, którym oddycha dusza. Twoje zirnka piasku są ziarnkami mirry, twoje wody są rzekami miodu. Syjonie, dla wierzącego całe piękno, łaska i miłość, są zgromadzone w tobie. (...) Błogosławiony, kto będzie czujnie trwał w oczekiwaniu, aż ujrzy wschodzącą nad tobą jutrzenkę".

..."Obchodźcie Syjon dokoła, policzcie jego baszty. (...) Przypatrzcie się jego murom, oglądajcie jego warownie"... Byłem w Izraelu przed pięcioma miesiącami. Modliłem się modlitwą z Psalmu 48 patrząc na Syjon - ukochaną górę Boga... To był wzruszający czas... Patrząc na mur świątyni ze zbocza Góry Oliwnej, z kościoła Dominus flevit (Pan zapłakał), myślałem o Jezusie, który właśnie tu płakał z powodu perspektywy zburzenia świątyni... Modliłem się: "Bóg jest naszym Bogiem na wieki wieków (...) On nas będzie prowadził"... I przypomniało mi się proroctwo Izajasza: "Bo góry mogą ustąpić...".

Dziś też się modlę: Boże, proszę Cię, prowadź nas! Bądź naszym Pasterzem! Bądź Pasterzem wszystkich ludzi! Spraw, by wszystkie Twoje owieczki słuchały Twojego głosu...