Psalm 37, czyli o ufności jako drodze do Nieba...

1 Dawidowy.
Nie unoś się gniewem z powodu złoczyńców ani nie zazdrość niesprawiedliwym,

2 bo znikną tak prędko jak trawa i zwiędną jak świeża zieleń.

3 Miej ufność w Panu i postępuj dobrze, mieszkaj w ziemi i zachowaj wierność. 4 Raduj się w Panu, a On spełni pragnienia twego serca.
5 Powierz Panu swoją drogę i zaufaj Mu: On sam będzie działał
6 i sprawi, że twoja sprawiedliwość zabłyśnie jak światło, a słuszność twoja - jak południe.

7 Upokórz się przed Panem i Jemu zaufaj! Nie oburzaj się na tego, komu się szczęści w drodze, na człowieka, co obmyśla zasadzki.
8 Zaprzestań gniewu i porzuć zapalczywość; nie oburzaj się: to wiedzie tylko ku złemu. 9 Złoczyńcy bowiem wyginą, a ufający Panu posiądą ziemię.
10 Jeszcze chwila, a nie będzie przestępcy: spojrzysz na jego miejsce, a już go nie będzie. 11 Natomiast pokorni posiądą ziemię i będą się rozkoszować wielkim pokojem.
12 Przeciw sprawiedliwemu zło knuje występny i zgrzyta na niego zębami.
13 Pan śmieje się z niego, bo widzi, że jego dzień nadchodzi.
14 Występni dobywają miecza, łuk swój napinają, by powalić biedaka i nieszczęśliwego,
by zabić tych, których droga jest prosta.
15 Ich miecz przeszyje własne ich serca, a ich łuki zostaną złamane.
16 Lepsza jest odrobina, którą ma sprawiedliwy, niż wielkie bogactwo występnych,
17 bo ramiona występnych będą połamane, a sprawiedliwych Pan podtrzymuje.
18 Pan zna dni nienagannych, a ich dziedzictwo trwać będzie na wieki;
19 w czasie klęski nie zaznają wstydu, a we dni głodu będą syci.
20 Występni natomiast poginą; wrogowie Pana
jak krasa łąk zwiędną, jak dym się rozwieją.
21 Występny pożycza, ale nie zwraca, a sprawiedliwy lituje się i obdarza.
22 Błogosławieni przez Pana posiądą ziemię, przeklęci przez Niego będą wyniszczeni.
23 Pan umacnia kroki człowieka i w jego drodze ma upodobanie.
24 A choćby upadł, to nie będzie leżał, bo rękę jego Pan podtrzymuje.
25 Byłem dzieckiem i jestem już starcem, a nie widziałem sprawiedliwego w opuszczeniu
ani potomstwa jego, by o chleb żebrało.
26 Lituje się on w każdym czasie i pożycza; potomstwo jego stanie się błogosławieństwem.
27 Odstąp od złego, czyń dobro, abyś mógł mieszkać na wieki,
28 bo Pan miłuje sprawiedliwość i nie opuszcza swych świętych; nikczemni wyginą,
a potomstwo występnych będzie wytępione.
29 Sprawiedliwi posiądą ziemię i będą mieszkać na niej na zawsze.
30 Usta sprawiedliwego głoszą mądrość i język jego mówi to, co słuszne.
31 Prawo jego Boga jest w jego sercu, a jego kroki się nie zachwieją.
32 Występny czatuje na sprawiedliwego i usiłuje go zabić,
33 lecz Pan nie zostawia go w jego ręku i nie pozwala skazać, gdy stanie przed sądem.
34 Miej nadzieję w Panu i strzeż Jego drogi,
a On cię wyniesie, abyś posiadł ziemię; zobaczysz zagładę występnych.
35 Widziałem, jak występny się pysznił i rozpierał się jak cedr zielony.
36 Przeszedłem obok, a już go nie było; szukałem go, lecz nie można było go znaleźć.
37 Strzeż uczciwości, przypatruj się prawości, bo w końcu osiągnie [ten] człowiek pomyślność.
38 Wszyscy zaś grzesznicy będą wyniszczeni, potomstwo występnych wyginie.
39 Zbawienie sprawiedliwych pochodzi od Pana; On ich ucieczką w czasie utrapienia.
40 Pan ich wspomaga, wyzwala;
wyzwala ich od występnych i zachowuje, do Niego bowiem się uciekają.

PrzeBOGAty w SŁOWA BOGA Psalm 37 ukazuje mi ufność jako drogę do "Ziemi Bożej obietnicy", czyli Nieba.

Ufność jest fundamentem drogi, ale ponieważ marsz do Nieba to wspólne dzieło Boga (zapraszającego) i człowieka (zaproszonego), szukam właściwych przymiotów (dyspozycji serca) Bożego pielgrzyma...

Jakiej postawy Pan oczekuje od wędrowca do "Ziemi Obiecanej"?

W świetle psalmu cenne - godne Nieba - są:

- wierność ("Miej ufność w Panu i postępuj dobrze, mieszkaj w ziemi i zachowaj wierność"),

- całkowite zdanie się na Boga ("Powierz Panu swoją drogę i zaufaj Mu: On sam będzie działał"),

- pokora ("Upokórz się przed Panem i Jemu zaufaj!") oraz

- czujność ("Miej nadzieję w Panu i strzeż Jego drogi").

Pan Jezus powiedział: "Błogosławieni cisi, albowiem oni na własność posiądą ziemię" (Mt 5,5), gdy przedstawiał "Wielką Kartę Królestwa Bożego", czyli 8 Błogosławieństw. Włoski kameduła i egzegeta I. Gargano twierdzi, że Pan odwołuje się tu właśnie do Psalmu 37. Stąd wynika, że Jezus w postawie cichości widzi przepustkę do Nieba. "Cichość" jest tu rozumiana jako nieposługiwanie się przemocą i siłą, niewpływanie na drugiego przymusem... Cichy to ktoś delikatny, łagodny, pokorny... Jakub Wujek w swoim tłumaczeniu "Błogosławieństw" pisze: "Błogosławieni ciszy, albowiem oni posiędą ziemię..." 

Wers 5 Psalmu 37 chcę wyryć w swoim sercu jako motto życia. Jestem głęboko przekonany, że to jedno ze zdań - kluczy, które otwierają mi Niebo... Wspaniale, że Pan Bóg daje w Psałterzu SŁOWA, których mogę się uchwycić...; SŁOWA, którym mogę w pełni zaufać... Bardzo chcę to zdanie zapamiętać i powtarzać sobie każdego dnia: "Powierz Panu swoją drogę i zaufaj Mu: On sam będzie działał!!!"