Psalm 19, czyli o słowach i Słowach Boga...

Psalm 19

1 Kierownikowi chóru. Psalm. Dawidowy.
2 Niebiosa głoszą chwałę Boga, dzieło rąk Jego nieboskłon obwieszcza.
3 Dzień dniowi głosi opowieść, a noc nocy przekazuje wiadomość.
4 Nie jest to słowo, nie są to mowy, których by dźwięku nie usłyszano;
5 ich głos się rozchodzi na całą ziemię i aż po krańce świata ich mowy.
Tam słońcu namiot wystawił,
6 i ono wychodzi jak oblubieniec ze swej komnaty, weseli się jak olbrzym, co drogę przebiega.
7 Ono wschodzi na krańcu nieba, a jego obieg aż po krańce niebios,
i nic się nie schroni przed jego żarem.
8 Prawo Pana doskonałe - krzepi ducha;
świadectwo Pana niezawodne - poucza prostaczka;
9 nakazy Pana słuszne - radują serce;
przykazanie Pana jaśnieje i oświeca oczy;
10 bojaźń Pańska szczera, trwająca na wieki;
sądy Pańskie prawdziwe, wszystkie razem są słuszne.
11 Cenniejsze niż złoto, niż złoto najczystsze, a słodsze od miodu płynącego z plastra.
12 Chociaż Twój sługa na nie uważa, w ich przestrzeganiu zysk jest wielki,
13 kto jednak dostrzega swoje błędy?
Oczyść mnie od tych, które są skryte przede mną.
14 Także od pychy broń swojego sługę, niech nie panuje nade mną!
Wtedy będę bez skazy i wolny od wielkiego występku.
15 Niech znajdą uznanie słowa ust moich i myśli mego serca
u Ciebie, Panie, moja Skało i mój Zbawicielu!

1-7.
Niebiosa, dzień, noc, słońce...

Cały świat mówi o Bogu! Wszystkie stworzenia przekazują sobie radosną nowinę (EWANGELIĘ), że mają tak dobrego Stwórcę! Wszystko mówi o Bogu... Wszystko jest słowem Boga... Zechciejmy przyłożyć ucho do trawy, posłuchać szelestu wiatru, poczuć krople deszczu na twarzy... Wszystko o Nim mówi... Obym zawsze miał otwarte oczy na piękno świata i otwarte uszy, aby usłyszeć ten szept wszelkiego stworzenia: "O jakże PIĘKNY i DOBRY JEST nasz BÓG, ON KOCHA... KOCHA... KOCHA..."

8-11.
Prawo Jahwe, świadectwo Jahwe, nakazy Jahwe, przykazania Jahwe, bojaźń Jahwe, sądy Jahwe...

Jakie są? Doskonałe, niezawodne, słuszne, szczere, prawdziwe...

Co czynią dla człowieka? Krzepią ducha, pouczają prostaczka, radują serce, oświecają oczy, trwają na wieki...

Cecha wspólna? IMIĘ JAHWE!!! Bo taki właśnie jest BÓG - doskonały, niezawodny, szczery, prawdziwy; wszystko, co czyni, jest słuszne! To właśnie BÓG krzepi mojego ducha, poucza mnie prostaczka, raduje moje serce, oświeca moje oczy, gdy błądzą w ciemności; sprawia, że mogę żyć (trwać) wiecznie, bo ON chce mnie mieć w NIEBIE..., każdego człowieka chce mieć blisko siebie na wieki... 

12-15.

Przestrzegając słów Jahwe zyskujemy wiele, więcej niż złoto... I tutaj następuję zmiana w psalmiście. W poprzednich psalmach autor natchniony był pewny siebie - nie miał do siebie zastrzeżeń (por. Ps 17, 3-4). Tutaj już zadaje pytanie: "Kto jednak dostrzega swoje błędy?" I uwaga! Chce, żeby BÓG oczyścił go nawet z tych błędów, które są skryte, których nie był świadom: "Także od pychy broń swojego sługę, niech nie panuje nade mną!" Tak jakby autor zorientował się, że był odrobinę pyszny wobec Boga... Ale dobrze, że się zorientował, bo to pycha sprawia, że człowiek odsuwa się od Boga. A on nie chce nawet w najmniejszej rzeczy odstąpić od Boga... Wszystko chce oddać Jemu... I mnie też strzeż od pychy, PANIE! Co ciekawe, psalmista dodaje: "Wtedy będę bez skazy i wolny od wielkiego występku". Wtedy, gdy wyzbędę się pychy, gdy BÓG mnie przed nią ustrzeże, wtedy dopiero będę przed Bogiem bez skazy i WOLNY... Nie wtedy kiedy ja sam o sobie stwierdzę, że jestem wolny od pychy, ale wtedy, gdy Bóg mnie takim uzna, bo tylko Bóg zna moje serce... Nikt nie zna mojego serca tak dobrze jak Bóg, nawet ja sam go nie znam tak dobrze... Tylko BÓG!

Intimior intimo meo Deus est!